قصور پرستاری در فرآیند مراقبت از بیماران از نگاه نظام قضایی کشور

مقدمه: پرستاران بزرگترین گروه در میان کارکنان بهداشتی بوده و از دیدگاه قانونی و اخلاقی باید پاسخگوی مراقبت های ارائه شده باشند. زیرا خطای آنان سنگین و در اغلب موارد جبران ناپذیر است . لذا قانون گذار در جهت جلوگیری از این صدمات، اشتباهات کادر درمانی اعم از پزشکان و پرستاران را مورد توجه اکید قرار داده و برای آنان مجازات هایی تعیین کرده است. هدف: تبیین مفهوم قصور پرستاران در فرآیند مراقبت از بیماران بستری و رویکرد دستگاه قضایی کشور در قبال قصور آنان است. مواد و روش ها : این مطالعه با مروری بر قوانین داخل کشور اعم از قوانین قصاص، دیات و تعزیرات، پرونده های کیفری مرتبط با قصور پرستاری در مجتمع قضایی جرائم پزشکی شهر تهران و نیز مروری بر آراء و دیدگاه های حقوق دانان و صاحبنظران این رشته در کتب حقوقی با موضوعات حقوق جزای عمومی و حقوق کیفری اختصاصی مربوط به جرائم علیه اشخاص در سال 1393 انجام گرفته است. یافته ها: برای مسوول شناخته شدن پرستاران در نظام قضایی ایران باید رفتار ناشی از تقصیر، منتهی به فوت یا حداقل ایراد صدمه به بیمار گردد و بین رفتار و نتیجه حاصله رابطه سببیت عرفی موجود باشد. در نظام قضایی ایران، قانون گذار در قوانین کیفری، از تقصیر یا قصور تعریفی ارایه نکرده است و تنها به ذکر مصادیق آن، اعم از بی مبالاتی، بی احتیاطی، عدم مهارت و عدم رعایت مقررات و نظامات دولتی پرداخته است. نتیجه گیری: پیشنهاد می گردد مسئولین و مدیران پرستاری دوره های آموزشی ضمن خدمت برای پرستاران را با حضور مقامات قضایی و نیز ارائه مسیری روشن از فرایند دادرسی در خصوص قصور پرستاری، برگزار نمایند.